Wie weet meer over de bijzondere vuistbijl van Taunus-kwartsiet? De vuistbijl dook op in een kringloopwinkel in Steenwijk. Inmiddels heeft de kwestie landelijke bekendheid.
Wij zouden graag meer willen weten over de herkomst van het stuk.
Tag archieven: Vuistbijl
Aaaah, niet weer hè?
Na de teleurstellende zoektocht van eind 2023, was het tijd om een nieuwe poging te wagen. Zou de akker al wat zijn opgedroogd? Tien man, of beter zeven mannen en drie vrouwen wilden de elementen wel trotseren. Één van de vrouwen, Herma Boer, verslaggever van RTVDrenthe, wilde het zoeken wel eens in levende lijve meemaken in verband met de productie van een podcast.
De zoektocht startte onder een loodgrijze hemel waar gestaag miezerige regen, en soms wat steviger regen uit neer viel. Pas na het middag uur sloeg het weer om en kwam er af en toe een waterig zonnetje achter de wolken tevoorschijn. De akker lag er totaal verzopen bij. De delen die niet recentelijk geploegd waren hadden toch een redelijke zichtbaarheid.
Zoals te doen gebruikelijk gingen we over concentratie C naar concentratie B. B was gedeeltelijk vers geploegd wat de zichtbaarheid niet ten goede kwam. De dikke lagen modder waren moeilijk af te zoeken. Velen hadden moeite hun evenwicht te bewaren met het vooruitzicht van een modderbad. Het duurde mede daardoor lang voordat de eerste zekere afslag opgeraapt werd door Maarten. De afslag had ook mooie bewerkingssporen op de dorsale zijde. Verdere vondsten van deze concentratie zijn een afslag van onzekere datering en een incerto. Enigszins bedrukt over de slechte omstandigheden en zonder verdere verwachtingen gingen we terug over concentratie C naar onze lunchplaats.
De eerste verrassing na de lunch was dat Jan een afslagje opraapte in de verre hoek van de akker. Dat was al vele jaren niet meer gebeurd. Maar de grootste verrassing was dat Johan een vuistbijltje opraapte in vak A, wel verdiend na al die jaren deelname aan de zoektochten zonder ooit een vuistbijl ‘gescoord’ te hebben.
Het vuistbijltje is erg klein. Aan een zijde is er door vorstsplijting een stuk uit gesprongen. Marcel vermoedde dat dat stuk in het Archeologisch Depot van Nuis ligt.
Vrijwel gelijker tijd werden er nog twee afslagen (Marinda, Maarten) en een schaafje op een afslag (Gerrit) opgeraapt in vak A.
Als bonus werd aan het eind aan de westrand van vak A nog een mesolithische RA-steker en een kerntje opgeraapt.
Al met al zijn er zes zekere stukken uit het Midden Paleolithicum opgeraapt naast een paar onzekere en een stuk of 10 artefacten uit het Mesolithicum of later. Een prachtig resultaat!
Slotfeest
Na de vorige schrale oogst, was het animo te gaan zoeken kennelijk gedaald. Op de laatste dag van het zoekseizoen op Peest waren maar 6 mensen afgekomen: Johan, Roel, Henk, Marcel, Gijsbert, en ’s middags nog Maarten. De akker was grotendeels geëgd en bemest en goed afgeregend. De zichtbaarheid van de stenen was hiermee behoorlijk goed. Jammer dat een deel van concentratie B nog niet bewerkt was. Ook de weersomstandigheden waren ideaal: lichte noorden wind en een gebroken zonnetje, dat niet te veel contrast gaf.
We startten op concentratie B, waar we de hoogste verwachtingen van hadden, na natuurlijk eerst een baantje over concentratie C te hebben getrokken. We kregen het niet cadeau. Voor de koffie moesten we het stellen met een mogelijke afslag gevonden door Henk. Hierna ging het crescendo. Te beginnen met een afslagje, wederom op naam van Henk. Gevolgd door een kling- of rugmesfragment (Henk was niet te stuiten). Maar gelukkig kwam Marcel ook nog aan bod met een afslagje en een kernfragment.
Maar de klapper voor de lunch werd gevonden door Maarten. Het is nog niet helemaal duidelijk wat het is en hoe oud het is: voorlopig is het gekwalificeerd als een schaaf. De datering op basis van oppervlakte veranderingen doet eerder denken aan het Neolithicum, maar de gebruikte techniek is weer meer van het Midden Paleolithicum. Het lijkt witte vuursteen te zijn.
In de middag had Marcel andere verplichtingen. Onze aandacht richtte zich nu op concentratie A, het vuistbijlen vak, een beetje een plichtmatige exercitie; het was immers grotendeels gezeefd 12 jaar geleden bij de opgraving. Al bij de tweede draai vond Gijsbert een prachtig klein driehoekig vuistbijltje, van niet meer dan 6 cm lengte.
Met zoveel bijzondere stukken was deze laatste zoekdag een waar feest.