De regen van enige tijd terug maakte de weg vrij om een nieuwe zoektocht te organiseren op de akker van de vindplaats Peest. De zon scheen uitbundig, wat het zicht enigszins bemoeilijkte, maar er wel een heel aangename dag van maakte voor de 13 zoekers.
Loungen op het beekdalgras
In de ochtend is de zuidzijde van de akker belopen. Dit leverde een bijzondere afslag van kwartsiet op van een enorm formaat. De afslag is gemaakt met de zachte-percussie-techniek. Artefacten van kwartsiet zijn uiterst zeldzaam.
Afslag van kwartsiet gemaakt door middel van zachte percussie
In de middag is de aandacht verlegd naar de noordzijde van de akker, waar concentratie B ligt. Aanvankelijk werd er maar weinig gevonden, totdat Marcel Niekus zich liet ontvallen dat één zekere afslag uit het Middel Paleolithicum toch wel fijn zou zijn. Een stap verder raapte de auteur dezes een prachtige kern op: een discoïde kern gemaakt middels de Levallois-techniek. Daarnaast werden even later nog 3 afslagen uit het MP opgeraapt.
Discoïde kern gemaakt middels de Levallois-techniek
Bij het opruimen van de piketpaaltjes vond onze nieuwe deelneemster Ellen een schaafachtig voorwerp (of een kern?) nabij het vuistbijlenvak. Dat is een prachtig resultaat voor een eerste zoektocht.
Nu de oogsten zo langzamer hand binnengehaald zijn, is het nieuwe zoekseizoen voor steentijd artefacten weer geopend. Zaterdag was een perfecte dag: een gebroken zonnetje, weinig wind, en een prettige temperatuur. Door de droogte van de voorafgaande weken was het zicht behoorlijk slecht. Met zeven man sterk hebben we in de ochtend een belangrijk deel van de akker van de vindplaats Peest kunnen belopen: met als resultaat drie zekere afslagen en een incerto uit het Midden Paleolithicum. Na bijna 10 jaar zoeken lijkt er zich nu ook langs de bosrand een concentratie van Neanderthaler-artefacten te vormen. Hiermee zou het aantal concentraties op drie komen: uniek voor Nederland. Dit maakt weer eens duidelijk dat voor dit soort onderzoek een lange adem is vereist.
’s Middags hebben we bij de boer een stenenhoop doorzocht. De stenen komen van dezelfde akker. Wegens de droogte is het sorteren van de aardappelen bij de schuur van de boer gebeurd in plaats van direct op de akker; de stoffigheid maakte het werk op de oogstmachine onmogelijk.
Onze Sisyfus-arbeid bleef niet onbeloond: een prachtige kern kwam te voorschijn, de grootste van de vindplaats. Helaas valt niet meer te achterhalen van welke concentratie hij afkomstig is.
Zondag 17 april is het bestaande dagrecord van het aantal vondsten ruimschoots verbroken op de neanderthaler-vindplaats Peest (Drenthe). Dit stond al jaren op twaalf Midden Paleolithische artefacten en leek onovertrefbaar. Met de achttien zekere stukken die zondag zijn opgeraapt op de B-lokatie op de vindplaats Peest is het dagrecord met de helft verhoogd. Opmerkelijk is het grote aantal kernen: 6; verder natuurlijk veel afslagen (11), waarvan een paar klingvormig; en er is waarschijnlijk een schaaf gevonden; maar misschien is het beter om te spreken van een geretoucheerde afslag. De kernen zijn ad-hoc zonder al teveel preparatie of systematiek. Één kern heeft slechts een negatief en daarnaast een serie kleine negatiefjes, dit stuk is alleen maar getest en vervolgens afgedankt. Verder laten de meeste afslagen cortex op de dorsale zijde zien.
De vondsten bevestigen het beeld dat concentratie B een vuusteenbewerkingsplek is. In contrast met concentratie A: daar wijst het grote aantal vuistbijlen er op dat het op een slachtplaats gaat. Een onderzoeksvraag die nu open ligt is wat de relatie tussen de twee concentraties is: zijn ze gelijktijdig en zo ja heeft er uitwisseling van artefacten plaatsgevonden, of preciezer: zijn de artefacten van concentratie A vervaardigd op concentratie B?
