Tag archieven: Midden Paleolithicum

Nieuws, Vondsten

Meer uit Mander

Mocht u denken dat na ruim 20 jaar zoeken naar Neanderthaler artefacten op een akker deze akker dan wel eens leeg zou raken, dan moet ik u teleurstellen. Nog steeds komen er veel vondsten tevoorschijn.

Deze donderdag zijn we met een groep je van 7 man het veld in getrokken. De akker was recentelijk geploegd, maar er waren al stevige regenbuien overheen gegaan. De zichtbaarheid was goed. Het lage deel van de akker was onlangs ingeplant met pompoenplantjes. De hoge akker waren de maïsplantjes net boven de grond. Het was half bewolkt bij een aangename 20 graden. Ideale condities voor een vruchtbare zoekdag.

Zoeken in Mander.

Kees trapte de vondst-reeks af met een kern, weliswaar een incerto. Snel volgde Dick met een grote afslag en een kern. De vondsten uit de ochtend bleven spaarzaam of werden bij nadere bestudering afgekeurd.

Zoeken tussen de jonge maïs.

Pas in de middag kwam het echte vuurwerk, toen een aantal mensen al waren vertrokken. Op de maïs-akker werden door Johan en Henk een mooie kern en afslag gevonden. Op de pompoen-akker sloot Gijsbert de dag af met maar liefst vier zekere MP-stukken, waaronder een fraaie kling van fijn korrelige vuursteen. Hierbij doken er tot twee maal nieuwe stukken op bij het inmeten. Dit deed het vermoeden rijzen dat bij het ploegen de vondstlaag geraakt is.

Uiteindelijk was de score 9 zekere stukken: veel afslagen, een klingfragment en kernen.

Vondsten

‘Soms heb je wat met een steen’

‘Soms heb je wat met een steen’, aldus Gerrit, woorden niet uit overdaad geboren.

We waren woensdag 27 maart met een groep van zeven man de akker op gegaan. Nevendoel was een gesprek met de provinciale archeoloog en opgravingsbedrijf De Steekproef.

De akker was geëgd en enigszins afgeregend en vooral een stuk minder nat dan de vorige keer. De zichtbaarheid was heel behoorlijk; er was nog weinig groen opgeschoten. Ook een waterig zonnetje in de ochtend droeg bij aan goede zoekomstandigheden. Het waterige zonnetje ging rond het middaguur over in een waterverliezende wolken, maar niet veel meer dan wat gedrup.

Een goed beloopbare akker.

Vanwege de afspraak namen we eerst de A-kant onder handen. We hadden al geruime tijd gelopen toen Gerrit een mooie steen opraapte waar hij wat mee had. Het duurde daarna nog geruime tijd tot Johan de openingsvondst deed: een grote afslag met meerdere negatieven met cortex. Deze lag ruim buiten en ten zuidoosten van het vuistbijlvak.

De opmerkelijke afslag van Johan met cortex en een groot gat in het midden en een sterke kromming aan het distale eind.

Op de rand van het vak raapte Henk een mooie afslag op.

Langs de slootrand zijn we naar concentratie B gelopen, een traject dat niet vaak is gelopen. Het heeft ook nooit iets opgeleverd, m=behalve wat Mesolithisch materiaal, zoals ook deze keer.

Concentratie B lag er een stuk beter bij dan de vorige keer. De grote modderpoelen waren grotendeels opgedroogd. Hier raapten Do, Gerrit Gijsbert en Johan een afslag op. Zodat de eindstand 6 stukken uit het Midden Paleolithicum was. Marcel moest het doen met een paar incerto’s.

Nieuws

Aaaah, niet weer hè?

Na de teleurstellende zoektocht van eind 2023, was het tijd om een nieuwe poging te wagen. Zou de akker al wat zijn opgedroogd? Tien man, of beter zeven mannen en drie vrouwen wilden de elementen wel trotseren. Één van de vrouwen, Herma Boer, verslaggever van RTVDrenthe, wilde het zoeken wel eens in levende lijve meemaken in verband met de productie van een podcast.

De zoektocht startte onder een loodgrijze hemel waar gestaag miezerige regen, en soms wat steviger regen uit neer viel. Pas na het middag uur sloeg het weer om en kwam er af en toe een waterig zonnetje achter de wolken tevoorschijn. De akker lag er totaal verzopen bij. De delen die niet recentelijk geploegd waren hadden toch een redelijke zichtbaarheid.

De akker van Peest was totaal doordrenkt met zeer veel plassen.

Zoals te doen gebruikelijk gingen we over concentratie C naar concentratie B. B was gedeeltelijk vers geploegd wat de zichtbaarheid niet ten goede kwam. De dikke lagen modder waren moeilijk af te zoeken. Velen hadden moeite hun evenwicht te bewaren met het vooruitzicht van een modderbad. Het duurde mede daardoor lang voordat de eerste zekere afslag opgeraapt werd door Maarten. De afslag had ook mooie bewerkingssporen op de dorsale zijde. Verdere vondsten van deze concentratie zijn een afslag van onzekere datering en een incerto. Enigszins bedrukt over de slechte omstandigheden en zonder verdere verwachtingen gingen we terug over concentratie C naar onze lunchplaats.

De eerste verrassing na de lunch was dat Jan een afslagje opraapte in de verre hoek van de akker. Dat was al vele jaren niet meer gebeurd. Maar de grootste verrassing was dat Johan een vuistbijltje opraapte in vak A, wel verdiend na al die jaren deelname aan de zoektochten zonder ooit een vuistbijl ‘gescoord’ te hebben.

Johan toont vol trots zijn eerste vuistbijl.

Het vuistbijltje is erg klein. Aan een zijde is er door vorstsplijting een stuk uit gesprongen. Marcel vermoedde dat dat stuk in het Archeologisch Depot van Nuis ligt.

Het vuistbijltje van Johan met aan de rechter zijde een ontbrekend deel door vorstsplijting.

Vrijwel gelijker tijd werden er nog twee afslagen (Marinda, Maarten) en een schaafje op een afslag (Gerrit) opgeraapt in vak A.

Het schaafje op een afslag gevonden door Gerrit.

Als bonus werd aan het eind aan de westrand van vak A nog een mesolithische RA-steker en een kerntje opgeraapt.

Al met al zijn er zes zekere stukken uit het Midden Paleolithicum opgeraapt naast een paar onzekere en een stuk of 10 artefacten uit het Mesolithicum of later. Een prachtig resultaat!