Nu de oogsten zo langzamer hand binnengehaald zijn, is het nieuwe zoekseizoen voor steentijd artefacten weer geopend. Zaterdag was een perfecte dag: een gebroken zonnetje, weinig wind, en een prettige temperatuur. Door de droogte van de voorafgaande weken was het zicht behoorlijk slecht. Met zeven man sterk hebben we in de ochtend een belangrijk deel van de akker van de vindplaats Peest kunnen belopen: met als resultaat drie zekere afslagen en een incerto uit het Midden Paleolithicum. Na bijna 10 jaar zoeken lijkt er zich nu ook langs de bosrand een concentratie van Neanderthaler-artefacten te vormen. Hiermee zou het aantal concentraties op drie komen: uniek voor Nederland. Dit maakt weer eens duidelijk dat voor dit soort onderzoek een lange adem is vereist.
’s Middags hebben we bij de boer een stenenhoop doorzocht. De stenen komen van dezelfde akker. Wegens de droogte is het sorteren van de aardappelen bij de schuur van de boer gebeurd in plaats van direct op de akker; de stoffigheid maakte het werk op de oogstmachine onmogelijk.
Onze Sisyfus-arbeid bleef niet onbeloond: een prachtige kern kwam te voorschijn, de grootste van de vindplaats. Helaas valt niet meer te achterhalen van welke concentratie hij afkomstig is.
Tag archieven: Midden Paleolithicum
Opgraving PEEST gepubliceerd in Archeobrief
Het onderzoek naar de neanderthaler-vindplaats Peest door Stichting Stone is onlangs gepubliceerd in Archeobrief (2016-2). Hieronder de samenvatting.
Het onderzoek naar de neanderthaler-bewoning van Noord-Nederland heeft de laatste jaren veel nieuwe inzichten opgeleverd. In eerdere uitgaven van de Archeobrief 1 hebben we al bericht over een onderzoeksproject gericht op het Midden-Paleolithicum in Noord-Nederland en de ontdekking van het eerste neanderthaler-kampement in Drenthe. In dit nummer doen we verslag van een proefopgraving die eind 2011 is uitgevoerd op de vindplaats Peest. Voor de eerste keer in Noordwest-Europa zijn Midden-Paleolithische artefacten in situ in keizand, het verweringsresidu van de grondmorene uit de Saale-ijstijd, aangetroffen. De samenstelling van de vondstassemblage is zeer bijzonder te noemen: vuistbijlen, vermoedelijk gebruikt bij het slachten van jachtbuit, domineren het werktuigspectrum. Ook zijn voor het eerst in Noord-Nederland artefacten van andere steensoorten dan vuursteen, zoals helleflint en kwartsiet, gevonden. Het onderzoek toont aan dat er veel meer langs de noordelijke rand van het verspreidingsgebied van de neanderthaler te beleven is dan gedacht. De resultaten zijn een belangrijke stimulans om door te gaan met het onderzoek naar deze periode en verschillende projecten staan op stapel.
Record aantal vondsten op neanderthaler-werkplaats
Zondag 17 april is het bestaande dagrecord van het aantal vondsten ruimschoots verbroken op de neanderthaler-vindplaats Peest (Drenthe). Dit stond al jaren op twaalf Midden Paleolithische artefacten en leek onovertrefbaar. Met de achttien zekere stukken die zondag zijn opgeraapt op de B-lokatie op de vindplaats Peest is het dagrecord met de helft verhoogd. Opmerkelijk is het grote aantal kernen: 6; verder natuurlijk veel afslagen (11), waarvan een paar klingvormig; en er is waarschijnlijk een schaaf gevonden; maar misschien is het beter om te spreken van een geretoucheerde afslag. De kernen zijn ad-hoc zonder al teveel preparatie of systematiek. Één kern heeft slechts een negatief en daarnaast een serie kleine negatiefjes, dit stuk is alleen maar getest en vervolgens afgedankt. Verder laten de meeste afslagen cortex op de dorsale zijde zien.
De vondsten bevestigen het beeld dat concentratie B een vuusteenbewerkingsplek is. In contrast met concentratie A: daar wijst het grote aantal vuistbijlen er op dat het op een slachtplaats gaat. Een onderzoeksvraag die nu open ligt is wat de relatie tussen de twee concentraties is: zijn ze gelijktijdig en zo ja heeft er uitwisseling van artefacten plaatsgevonden, of preciezer: zijn de artefacten van concentratie A vervaardigd op concentratie B?
