De vorige keer hadden we de indruk dat de vindplaats uitgeput aan het raken was, met name in het centrum van concentratie B. Met een neutrale verwachting gingen we daarom het veld in. Een zeer grijze dag met een kille oostenwind waren de klimatologische condities. De akker was goed afgeregend en we zagen geen voetstappen, van onszelf noch van anderen. De tussentijdse regen had zijn werk gedaan. De zichtbaarheid was hiermee heel redelijk goed, op wat gevallen bladeren na.
Op jacht naar neanderthaler-artefacten op een kille grijze dag. Een aantal mensen voeren de natuurlijke vuurstenen af in een plastic zak. Dit voorkomt dat je twee maal voor dezelfde steen moet bukken.
Om eens af te wijken van onze standaard looproute zijn we deze keer eerst de akker overgestoken om concentratie B van de andere kant te benaderen. Dit had geen noemenswaardig effect; het duurde een uur voordat Jasmina de vondstenreeks opende met een zwaar gepatineerde afslag.
Hierna volgden nog 2 andere afslagen en 3 kernen, of fragmenten daarvan.
Een fraai mediaal fragment van een afslag met negatieven op de achterzijde, gemaakt zeer fijnkorrelig vuursteen.
Ondanks onze lage verwachtingen, was het toch een succesvolle dag. We zijn er nog niet klaar.
Begin november is het zoekseizoen 2019-2020 van start gegaan op de vindplaats Peest. Een paar weken eerder was er een voorronde met een aantal mensen, die op de aardappelrooimachine mee gingen. Tijdens rooien hebben we niets gevonden wel op de akker zelf waaronder een prachtige schaaf, een kern en een paar afslagen.
De schaaf gevonden in de ‘voorronde’ door Sander is een prachtvondst.
Het echte zoeken begon afgelopen weekend. De eerste werkzaamheden bestonden uit het doorzoeken van een drietal steenhopen; de stenen zijn een bijvangst van de aardappelrooimachine en soms zit daar wat moois tussen zoals een vuistbijl of een kern. Het omzetten van de stenenhopen met de hand nam de hele ochtend. Gelukkig waren we met velen zodat we toch vaart konden maken. De oogst: een paar incerto’s en een duidelijke Midden-Paleolithische kern. En ook nog een onverwachte vondst: een dode houtsnip.
Het doorzoeken van de steenhopen vergt doorzettingsvermogen.
’s Middags werd eerst vak A afgezocht, maar daar waren we snel klaar. Over concentratie C zijn we vervolgens naar B afgedaald.
Het duurde even, maar er werden toch een aan tal stukken opgeraapt: 3 kernen en 3 afslagen. Opvallend was dat deze vaak wat verder van de concentratie lagen. Dreigt onze vindplaats uitgeput te raken?
